เพลี้ยแป้ง เป็นแมลงที่อยู่ในตระกูลเดียวกันกับเพลี้ยหอย แบ่งออกเป็น 2 พวก คือ เพลี้ยแป้งหางสั้น และเพลี้ยแป้งหางยาว ลักษณะตัวเพลี้ย มีขนาดเล็ก และมีสีขาว เพราะถูกสารขี้ผึ้ง ซึ่งขับออกมาคลุมตัวเพลี้ยไว้ และมีขาอ่อนเจริญออกมารอบตัว ทำให้เคลื่อนที่ไปมาได้แต่ช้า อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ชอบเกาะอยู่นิ่งๆ ตามส่วนต่างๆ ของต้นไม้ ตั้งแต่ใบ กิ่งก้าน ลำต้น ไปจนถึงดอก ชอบดูดกินน้ำหวานจนต้นไม้ขาดสารอาหาร และทำให้การเจริญเติบโตของต้นต้องหยุดชะงักลงไป
วิธีแก้ไขทำลาย ถ้าพบเพลี้ยแป้งเป็นจำนวนน้อยเกาะอยู่ตามใบ หรือส่วนที่ตัดทิ้งได้ ให้ตัดทิ้งไปก่อน เพลี้ยแป้งจะเป็นมิตรกับมด จะพบรังหรือทางเดินของมดที่มากินน้ำหวานต่อจากเพลี้ยแป้ง และมดยังช่วยพาเพลี้ยแป้งย้ายไปทั่วต้นและทั่วสวนอีกด้วย ต้องลองขยับกระถางต้นไม้รอบๆ สวน เพื่อสำรวจดูมดและหาทางปราบมดด้วย วิธีการกำจัดเพลี้ยแป้ง มีแนวทางการทำ ดังนี้
1. สูตรแรก น้ำยาล้างจาน ให้ใช้น้ำยาล้างจานชนิดที่ไม่มีสารฟอกขาว ซึ่งมีฤทธิ์ลดแรงตึงผิว ทำให้ขี้ผึ้งที่เพลี้ยแป้งสร้างคลุมตัวเสียไป และหายใจไม่ได้ โดยใช้อัตราส่วนน้ำยาล้างจาน 3 ช้อนโต๊ะต่อน้ำ 20 ลิตร ฉีดพ่น จะทำให้ตัวเพลี้ยแป้งฝ่อแห้งไป
2. สูตรที่ 2 พริกสด กระเทียม และหอมแดง เพิ่มความรุนแรงขึ้นอีกระดับหนึ่ง โดยการผสมน้ำยาล้างจานกับพริกสด ซึ่งมีสารรบกวนระบบการดูดซึมอาหารของเพลี้ยแป้ง ในอัตราส่วน พริกสดตำละเอียด 1- 2 ช้อนชา น้ำยาล้างจานชนิดไม่มีสารฟอกขาว 1 ช้อนโต๊ะ กระเทียม และหอมแดงสด อย่างละ 1 หัวใหญ่ นำไปปั่น โดยผสมน้ำเพื่อให้เข้ากัน แล้วเติมน้ำอีก 2 ลิตร หมักทิ้งไว้ 1 คืน จากนั้นนำมากรอง แล้วฉีดพ่น ในกรณีที่เป็นต้นไม้ที่มีใบอ่อน ควรทำเฉพาะบางจุดก่อน อย่าให้โดนใบอ่อน เพราะจะทำให้ใบอ่อนไหม้และแห้งตายได้
3.สูตรที่ 3 เหล้าขาว น้ำส้มสายชู และกากน้ำตาล เพิ่มความรุนแรงระดับสูงสุด ให้ใช้เหล้าขาว 2 ขวด น้ำส้มสายชู 5% 1 ลิตร สาร EM 1 ลิตร กากน้ำตาล 1 ลิตร และน้ำสะอาด 10 ลิตร นำทั้งหมดมาผสมกัน และหมักไว้นาน 10-15 วัน หมั่นคนไว้ ไม่ให้ส่วนผสมนอนก้น และอย่าปิดฝาแน่นสนิท เพื่อให้ก๊าซที่เกิดขึ้นระบายออกได้ เมื่อครบกำหนดแล้ว ให้ใช้ปริมาณ 1-5 ช้อนโต๊ะ ผสมน้ำสะอาด 5-10 ลิตร นำไปฉีดพ่นต้นไม้ทุก 3 วัน สลับกับพ่นน้ำหมักชีวภาพ หากเป็นพืชสวน พ่นทุก 3-7 วัน สลับกับการพ่นน้ำหมักชีวภาพ
ที่สำคัญการฉีดพ่น ต้องทำอย่างทั่วถึง เพราะจะมีเพลี้ยแป้งที่หลบอยู่ใต้ใบ หรือเกาะซ้อนกันแน่น รอดตาย และสามารถขยายพันธุ์ต่อไปได้
โดย: นาย รัตวิ